فارق بين ايمان و كفر، ولايت على عليه السّلام ابان از سليم نقل مى‏كند كه گفت: از سلمان فارسى شنيدم كه مى‏گفت:
على عليه السّلام بابى است كه خداوند آن را باز كرده است. هر كس داخل آن شود مؤمن، و هر كس از آن خارج شود كافر است «1».
روايت از كتاب سليم:
1. بحار: ج 40 ص 97.
روايت از غير سليم:
1. كافى: ج 2 ص 388 ح 16.
2. كافى: ج 2 ص 388 ح 18.
3. كافى: ج 2 ص 389 ح 21.
4. ارشاد القلوب: ص 179.
5. فردوس الاخبار ديلمى، به نقل بحار: ج 40 ص 76.
__________________________________________________
 (1) در كتاب احتجاج طبرسى: ج 1 ص 66 نقل كرده كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در خطبه غدير فرمود: «خداوند تعالى مى‏فرمايد: من على را علم بين خود و خلقم قرار دادم. هر كس او را بشناسد مؤمن است، و هر كس او را انكار كند كافر است، و هر كس در بيعت او ديگرى را شريك كند مشرك است، و هر كس با ولايت او مرا ملاقات كند داخل بهشت مى‏شود، و هر كس با دشمنى او مرا ملاقات كند داخل آتش مى‏شود»

ارتداد اكثريت مردم بعد از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، ضرورى‏ترين برنامه‏هاى امير المؤمنين عليه السّلام پس از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله.
1. اقدامات و هجوم اهل سقيفه براى بيعت اجبارى: دعوت غاصبين از امير المؤمنين عليه السّلام براى بيعت و عكس العمل آن حضرت، هجوم و آتش زدن در خانه امير المؤمنين عليه السّلام، زدن حضرت زهرا عليها السّلام، عكس العمل امير المؤمنين عليه السّلام در مقابل جسارت به حضرت زهرا عليها السّلام، تصميم به قتل حضرت زهرا عليها السّلام و عكس العمل امير المؤمنين عليه السّلام، بيرون آوردن امير المؤمنين عليه السّلام از خانه.
2. كيفيت بيعت اجبارى با ابو بكر: اوّلين سخن امير المؤمنين عليه السّلام هنگام بيعت اجبارى، تهديد اوّل به قتل براى بيعت اجبارى، دفاع بريده اسلمى از امير المؤمنين عليه السّلام، دفاع سلمان از امير المؤمنين عليه السّلام، دفاع ابو ذر و مقداد و عمار از امير المؤمنين عليه السّلام، تهديد دوم به قتل براى بيعت اجبارى، دفاع ام ايمن و ام سلمه از امير المؤمنين عليه السّلام، تهديد سوم به قتل براى بيعت اجبارى، تهديد چهارم به قتل براى بيعت اجبارى، تهديد پنجم به قتل براى بيعت اجبارى.
3. غصب فدك: استدلال حضرت زهرا عليها السّلام براى بازگرداندن فدك، منع عمر از نوشتن سند و ردّ فدك، عيادت ابو بكر و عمر از حضرت زهرا عليها السّلام، نفرين حضرت زهرا عليها السّلام بر ابو بكر و عمر.
4. شهادت و تدفين حضرت زهرا عليها السّلام: وصيت‏هاى حضرت زهرا عليها السّلام، عكس العمل شهادت حضرت زهرا عليها السّلام بين مردم، نماز و تدفين مخفيانه حضرت زهرا عليها السّلام، قصد عمر براى نبش قبر حضرت زهرا عليها السّلام و عكس العمل امير المؤمنين عليه السّلام.
5. نقشه قتل امير المؤمنين عليه السّلام: توطئه ابو بكر و عمر و خالد براى قتل امير المؤمنين عليه السّلام، پشيمانى ابو بكر هنگام اجراى نقشه قتل، عكس العمل امير المؤمنين عليه السّلام در توطئه قتل، عكس العمل اصحاب امير المؤمنين عليه السّلام در توطئه قتل حضرت، عكس العمل زنان بنى هاشم در توطئه قتل امير المؤمنين عليه السّلام.

پيام و نامه معاويه به امير المؤمنين عليه السّلام: اقرار معاويه به مقام امير المؤمنين عليه السّلام، خونخواهى معاويه براى عثمان، لعن و برائت امير المؤمنين عليه السّلام از ابو بكر و عمر و عثمان، مظلوميّت امير المؤمنين عليه السّلام، جريان غصب خلافت از لسان معاويه.
2. پيام و نامه امير المؤمنين عليه السّلام به معاويه: قتل عثمان مربوط به امام مسلمين است، اثبات امامت امير المؤمنين عليه السّلام از لسان آن حضرت، عدم ارتباط قتل عثمان به معاويه، تقدّم فرزندان عثمان بر معاويه در خونخواهى، بيست هزار قاتل عثمان راضى به حكم امير المؤمنين عليه السّلام.
3. ابلاغ پيام امير المؤمنين عليه السّلام و عكس العمل معاويه.
4. مناشدات امير المؤمنين عليه السّلام در صفين: مناقب بى‏انتهاى امير المؤمنين عليه السّلام، سبقت امير المؤمنين عليه السّلام در اسلام، على عليه السّلام افضل اوصياء، اعلام ولايت در غدير، حديث كساء و آيه تطهير، تفسير «صادقين» به ائمه عليهم السّلام، على عليه السّلام همچون هارون عليه السّلام، ائمه عليهم السّلام شاهدان بر مردم، حديث ثقلين و نام دوازده امام عليهم السّلام، درياى مناقب على عليه السّلام.
5. نامه معاويه در جواب امير المؤمنين عليه السّلام: عكس العمل معاويه در مقابل مناشدات امير المؤمنين عليه السّلام، تقيه امير المؤمنين عليه السّلام در باره ابو بكر و عمر و عثمان، مشاهدات معاويه در سقيفه.
6. نامه امير المؤمنين عليه السّلام در جواب معاويه: تعجب از نظر دادن معاويه در امور مسلمين، معرّفى غاصبين خلافت، فرق پيامبر و امير المؤمنين عليه السّلام در ابلاغ دين الهى، اختلاف امّت براى امتحان، برنامه امير المؤمنين عليه السّلام بعد از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، بيان تقيّه امير المؤمنين عليه السّلام در رحمت فرستادن بر دشمنان، قرآن حجت بر مردم، دو آيه از قرآن در باره معاويه، آيه‏اى از قرآن در باره بنى اميّه، پيشگوئى از شهادت امامان عليهم السّلام، پيشگوئى از آينده سياه امّت بدست بنى اميّه، پيشگوئى از حكومت بنى عباس، پيشگوئى از سفيانى، پيشگوئى حضرت مهدى عليه السّلام، هدف امير المؤمنين عليه السّلام از مراسلات صفين.

اهانت عايشه به امير المؤمنين عليه السّلام‏
ابان از سليم نقل مى‏كند كه گفت: از سلمان و ابو ذر و مقداد شنيدم، و همين مطلب را از علىّ بن ابى طالب عليه السّلام پرسيدم و آن حضرت فرمود: راست گفته‏اند. آنان چنين گفتند:
علىّ بن ابى طالب عليه السّلام خدمت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وارد شد در حالى كه عايشه پشت سر حضرت نشسته بود، و خانه پر از جمعيّت بود و در ميان آنان پنج نفر اصحاب صحيفه و پنج نفر اصحاب شورى «1» بودند. حضرت مكانى براى نشستن پيدا نكرد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به او اشاره كرد كه «اينجا» يعنى پشت سر آن حضرت بنشيند.
على عليه السّلام آمد و بين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و عايشه نشست و مانند اعرابى‏ها زانوان را در بغل گرفت «2». عايشه آن حضرت را كنار زد و غضب كرد و گفت: «براى نشستنت جايى جز بغل من نيافتى»؟!!!
عكس العمل پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در مقابل اهانت عايشه‏
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله غضب كرد و فرمود: ساكت باش اى حميرا! در باره برادرم على مرا اذيّت مكن. او امير المؤمنين و آقاى مسلمانان و صاحب لواى حمد و پيشرو پيشانى سفيدان در روز قيامت است. خداوند اختيار پل صراط را به او مى‏سپارد و او آتش را تقسيم مى‏كند.
__________________________________________________
 (1) پنج نفر اصحاب صحيفه عبارتند از: ابو بكر و عمرو ابو عبيده جراح و معاذ بن جبل و سالم مولى ابى حذيفه، و پنج نفر اصحاب شورى عبارتند از: عثمان و عبد الرحمن بن عوف و سعد بن ابى وقاص و طلحه و زبير.
 (2) «الف» و «ب» و «ج»: عايشه غضب كرد و مانند اعرابى زانوها را در بغل گرفت.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 415
دوستانش را داخل بهشت و دشمنانش را داخل آتش مى‏نمايد «3».
روايت از كتاب سليم:
1. بحار: ج 22 ص 245 ح 15.
روايت از غير سليم:
1. امالى شيخ طوسى: ص 18 و 30.
2. بشارة المصطفى: ص 180.
3. اليقين: باب‏هاى 5 و 44 و 45 و 51 و 52 و 160 و 173.
4. الاصابة ابن حجر: ج 8 قسم 1 ص 183.
__________________________________________________
 (3) «ب» و «د»: خداوند در روز قيامت او را در كنار صراط مى‏نشاند.

نامه سرّى معاويه به زياد: برنامه معاويه در باره قبايل عرب، برنامه معاويه در اهانت عجم، علت طمع معاويه در خلافت، دستور معاويه در باره عجم، معرفى زياد بعنوان فرزند ابو سفيان و برادر معاويه، ارتباط معاويه با زياد، نسخه‏بردارى سليم از نامه سرّى معاويه.
نامه سرّى معاويه به زياد

22 1. خطبه عمرو عاص در شام بر عليه امير المؤمنين عليه السّلام. 2. خطبه امير المؤمنين عليه السّلام در بصره در تكذيب عمرو عاص 3. چگونه معاويه اهل شام را براى خونخواهى عثمان جمع كرد
1. خطبه عمرو عاص در شام بر عليه امير المؤمنين عليه السّلام.

آب خواستن حسنين عليهما السّلام، نشاندن حسنين عليهما السّلام بر دوش مبارك، كشتى گرفتن حسنين عليهما السّلام، خطاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به حسنين عليهما السّلام در مورد امامت، نشستن امام حسين عليه السّلام بر كمر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در سجده. نشستن امام حسين عليه السّلام بر شانه آن حضرت بر فراز منبر.
چند ماجرا در باره محبّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به حسنين عليهما السّلام‏
آب خواستن حسنين عليهما السّلام‏

19 وصيت ابو ذر به امير المؤمنين واقعى! سلام هشتاد نفر از عرب و عجم بعنوان «امير المؤمنين» و اعتراض ابو بكر و عمر، چگونه مردم به فتنه ابو بكر و عمر مبتلا شدند، صحيفه ملعونه و معاهده در كعبه، پشيمانى صحابه از كوتاهى در حق امير المؤمنين عليه السّلام، گروهى از صحابه در روز قيامت به سوى جهنّم.

على عليه السّلام ريشه‏كن‏كننده فتنه‏ها، وسعت علم امير المؤمنين عليه السّلام، پيشگوئى امير المؤمنين عليه السّلام از بلايا، پيشگوئى امير المؤمنين عليه السّلام از فتنه‏ها، فتنه بنى اميّه، فتنه‏هاى بعد از بنى اميّه، امام زمان عليه السّلام پايان دهنده فتنه‏ها، اهل بيت عليهم السّلام پناه در فتنه‏ها، گرفتارى آل محمد عليهم السّلام در فتنه‏ها، امير المؤمنين عليه السّلام مظهر دين الهى.
خطبه امير المؤمنين عليه السّلام در باره فتنه‏ها
على عليه السّلام ريشه‏كن‏كننده فتنه‏ها

ملاقات راهب با امير المؤمنين عليه السّلام در راه صفّين، كتابهاى حضرت عيسى عليه السّلام به خط شمعون، پيامبر و اهل بيت عليهم السّلام در كتب حضرت عيسى عليه السّلام، متن نوشته‏هاى كتاب حضرت عيسى عليه السّلام، پيشگوئى پدر راهب در باره پيامبر و امير المؤمنين عليه السّلام، پيشگوئى حضرت عيسى عليه السّلام در باره ابو بكر و عمر و ساير غاصبين، بيعت راهب با امير المؤمنين عليه السّلام، نظير كتاب راهب نزد امير المؤمنين عليه السّلام، عكس العمل جريان راهب در لشكر امير المؤمنين عليه السّلام.
پيشگوئى‏هاى حضرت عيسى عليه السّلام در باره پيامبر و امامان عليهم السّلام‏
ملاقات راهب با امير المؤمنين عليه السّلام در راه صفّين‏
ابان از سليم نقل مى‏كند كه گفت: با امير المؤمنين عليه السّلام از صفّين مى‏آمديم. لشكر نزديك صومعه يك راهب پياده شدند. از صومعه پيرمرد سالخورده زيبا و خوش رو و خوش سيما و خوش چهره‏اى بيرون آمد در حالى كه كتابى در دستش بود. نزد امير المؤمنين عليه السّلام كه رسيد «1» بعنوان خلافت بر آن حضرت سلام كرد «2».
حضرت فرمود: مرحبا اى برادرم شمعون فرزند حمون، حالت چطور است؟ خدا ترا رحمت كند.
او پاسخ داد: بخير است اى امير المؤمنين و اى آقاى مسلمين و اى وصىّ رسول رب العالمين. من از نسل مردى از حواريّين «3» برادرت عيسى بن مريم هستم. من از نسل شمعون بن يوحنّا وصىّ حضرت عيسى بن مريم هستم كه از بهترين دوازده نفر حواريّين‏
__________________________________________________
 (1) در كتاب فضائل عبارت چنين است: چهره‏هاى مردم را با دقت نگاه مى‏كرد تا به امير المؤمنين عليه السّلام رسيد.
 (2) يعنى گفت: السلام عليك يا خليفه رسول اللَّه.
 (3) «حواريّين» اصحاب خاصّ حضرت عيسى عليه السّلام را مى‏گويند.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 367
آن حضرت و محبوبترين آنان نزد او و مقدم آنها در پيشگاه او بود و عيسى بن مريم عليه السّلام به او وصيت كرد و كتابها و علم و حكمتش را به او سپرد. و خاندانش همچنان بر دين او ثابت ماندند و به آئين او پايدار بودند و كافر نشدند و تبديل و تغييرى ندادند.
كتابهاى حضرت عيسى عليه السّلام بخطّ شمعون‏
آن كتابها كه املاء عيسى بن مريم عليه السّلام و دستخط پدرمان است نزد من است. در آنها هر كارى كه مردم بعد از او انجام مى‏دهند با ذكر يك يك پادشاهان و اينكه هر يك چقدر پادشاهى مى‏كند و در زمان هر كدام چه وقايعى اتّفاق مى‏افتد آمده است.
پيامبر و اهل بيت عليهم السّلام در كتب حضرت عيسى عليه السّلام‏
تا آنجا كه خداوند مردى از عرب از فرزندان اسماعيل بن ابراهيم خليل الرحمن از سرزمينى كه «تهامه» خوانده مى‏شود از آبادى بنام «مكه» مبعوث نمايد كه به او «احمد» گفته مى‏شود. گشاده رو و زيبا چشم، و ابروانش پيوسته است. صاحب شتر و حمار و چوب دستى و تاج- يعنى عمامه- است و دوازده اسم دارد.
سپس مبعث و ميلاد و هجرت آن پيامبر را و كسانى كه با او مى‏جنگند و آنان كه او را كمك مى‏كنند و كسانى كه با او دشمنى مى‏نمايند و مقدار عمر او و آنچه امتش بعد از او تفرقه و اختلاف مى‏نمايند در آن كتاب ذكر شده است. همچنين نام هر امام هدايت و امام ضلالت تا روزى كه خدا عيسى بن مريم عليهما السّلام را از آسمان نازل كند «4» مذكور است.
در آن كتاب نام سيزده نفر «5» از فرزندان حضرت اسماعيل بن ابراهيم خليل الرحمن مذكور است و آنان بهترين كسانى هستند كه خدا خلق كرده و محبوبترين خلق خدا به پيشگاه او هستند. خداوند دوستدار كسانى است كه ايشان را دوست بدارند و دشمن كسانى است كه با ايشان دشمن باشند. هر كس از ايشان اطاعت كند هدايت مى‏يابد و
__________________________________________________
 (4) يعنى هنگام ظهور امام زمان عليه السّلام كه حضرت عيسى عليه السّلام از آسمان نازل مى‏شود.
 (5) منظور پيامبر و دوازده امام عليهم السّلام است.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 368
هر كس از ايشان سرپيچى كند گمراه مى‏شود. اطاعت ايشان اطاعت خدا و معصيت ايشان معصيت خداست «6».
در آن كتاب است نام اين امامان و نسب ايشان و صفت آنان، و اينكه هر كدام از آنها يكى پس از ديگرى چقدر عمر مى‏كنند، و چند نفر از آنان دين خود را پنهان مى‏نمايد و از قوم خود كتمان مى‏كند، و چند نفر از آنان دين خود را اظهار مى‏كند و كدام به حكومت مى‏رسد و مردم در مقابل او سر تسليم فرود مى‏آورند، تا هنگامى كه خداوند عيسى بن مريم عليه السّلام را بر آخرين آنها نازل كند. عيسى عليه السّلام پشت سر او نماز مى‏گذارد و مى‏گويد: «شما امامانى هستيد كه براى كسى سزاوار نيست بر شما تقدم جويد». (آن آخرين امام) پيش مى‏رود و نماز را براى مردم اقامه مى‏كند در حالى كه حضرت عيسى عليه السّلام پشت سر او در صف اوّل است. اوّلين آن سيزده نفر افضل آنهاست و آخرين ايشان مثل اجر همه آنها و اجر آنان كه اطاعت ايشان را كرده و به هدايت ايشان هدايت شده‏اند را دارد.
متن نوشته‏هاى كتاب حضرت عيسى عليه السّلام‏
بسم اللَّه الرحمن الرحيم. احمد پيامبر خداست، و نام او محمد و ياسين و طه و نون و فاتح و خاتم و حاشر و عاقب و ماحى «7» است. او پيامبر خدا و دوست خدا و حبيب خدا و برگزيده او و امين او و منتخب اوست. خداوند انتقال او را در سجده‏كنندگان مى‏ديده است- يعنى در صلب پيامبران- و با او به رحمت خويش تكلم كرده است. هر گاه خدا ياد شود او هم ياد مى‏شود. او بزرگوارترين خلق خدا در پيشگاه او و محبوبترين آنها نزد اوست. خداوند هيچ خلقى را خلق نكرده- چه ملائكه مقرّب و چه پيامبر مرسل از آدم تا ديگران- كه نزد او بالاتر و محبوبتر از او باشند. خداوند در روز قيامت او را بر عرش خود مى‏نشاند و در باره هر كس كه شفاعت كند مى‏پذيرد. به نام او و به ياد او قلم در لوح محفوظ در امّ الكتاب جارى گشته است. او مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ است.
__________________________________________________
 (6) «ج»: اطاعتشان موجب رضاى خدا و معصيتشان موجب غضب خداوند است.
 (7) «الف» خ ل: فتّاح و قائد، بجاى ماحى، و در «ج» خ ل: عابد است.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 369
سپس برادرش صاحب پرچم در روز قيامت و روز محشر كبرى است. او برادر پيامبر و وصىّ او و وزيرش و خليفه او در امتش است. محبوبترين خلق خداوند نزد او بعد از پيامبر، على بن ابى طالب «8» صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از اوست.
سپس يازده امام از فرزندان اوّل نفر از دوازده نفر (يعنى على عليه السّلام)، كه دو نفر از آنان همنام دو پسر هارون يعنى شبر و شبير هستند و نه نفر از اولاد كوچكتر اين دو برادر كه حسين است، يكى پس از ديگرى خواهند بود. آخرين آنها كسى است كه عيسى بن مريم پشت سر او نماز مى‏گذارد «9».
در اين كتاب نام هر كدام از اين امامان كه به حكومت مى‏رسند، و آنان كه دين خود را پنهان يا ظاهر مى‏كنند آمده است. اوّل كسى كه دين خود را ظاهر مى‏كند كسى است كه همه شهرهاى خداوند را از عدل و داد پر مى‏كند و بر ما بين مشرق و مغرب حكومت مى‏كند تا آنجا كه خداوند او را بر همه اديان غالب كند «10».
پيشگوئى پدر راهب در باره پيامبر و امير المؤمنين عليهما السّلام‏
وقتى پيامبر مبعوث شد پدرم زنده بود و او را تصديق كرد و به او ايمان آورد و شهادت داد كه او پيامبر خداست. پدرم پيرمرد سالخورده‏اى بود كه قدرت برخاستن نداشت. او وقتى از دنيا مى‏رفت به من گفت: «11» «وصىّ محمد و جانشين او- كه نام و صفت او در اين كتاب است- بزودى از كنار (صومعه) تو عبور مى‏كند، آن هنگام كه سه نفر از امامان ضلالت و دعوت‏كنندگان به آتش- كه با نامشان و نام قبائلشان و صفتشان و اينكه هر يك از آنان چقدر حكومت مى‏كنند در اين كتاب ذكر شده‏اند- يعنى فلان و فلان و فلان «12» در گذشته باشند. هر گاه عبورش بر تو افتاد نزد او برو و با او بيعت كن و همراه‏
__________________________________________________
 (8) «ج»: پسر عموى او از طرف پدر و مادر، على است.
 (9) در اينجا متن منقول از كتاب راهب پايان مى‏پذيرد.
 (10) در كتاب فضائل عبارت چنين است: تا خداوند او را بر همه اهل زمين غالب كند.
 (11) «ج»: اى پسرم.
 (12) راهب از روى تقيه، نام ابو بكر و عمر و عثمان را تصريح نكرده است.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 370
او با دشمنش جنگ كن، چرا كه جهاد همراه او همچون جهاد همراه محمد صلى اللَّه عليه و آله است و دوستدار او همچون دوستدار محمد و دشمن او همچون دشمن محمد است» «13».
پيشگوئى حضرت عيسى عليه السّلام در باره ابو بكر و عمر و ساير غاصبين‏
اى امير المؤمنين، در اين كتاب آمده است كه دوازده امام از قريش از قوم پيامبر با اهل بيتش دشمنى مى‏كنند و حق ايشان را مانع مى‏شوند «14» و آنان را مى‏كشند و طرد مى‏نمايند و محروم مى‏كنند و از آنان بيزارى مى‏جويند و ايشان را مى‏ترسانند. نام يك يك آنان به اسم و صفتشان در اين كتاب آمده است، و اينكه هر كدام از آنان چه مدت زمانى و در چه وسعتى حكومت مى‏كند، و آنچه به فرزندان تو و ياران و شيعيانت از قتل و خوف و بلا از ناحيه آنان مى‏رسد، و اينكه چگونه خداوند بار ديگر شما را جانشين آنها و اولياء و انصارشان مى‏نمايد و آنچه از ذلّت و جنگ و بلا و خوارى و قتل و ترس كه از جانب شما اهل بيت خواهند ديد.
بيعت راهب با امير المؤمنين عليه السّلام‏
سپس راهب گفت: يا امير المؤمنين، دستت را بگشا تا با تو بيعت كنم. من شهادت مى‏دهم كه خدائى جز اللَّه نيست و محمّد بنده و پيامبر اوست و تو خليفه پيامبر خدا در امّت او و وصىّ و شاهد او بر مردم و حجّت او در زمين هستى. اسلام دين خداست و من از هر دينى كه مخالف اسلام باشد بيزارم، چرا كه اسلام دينى است كه خداوند براى خود برگزيده و براى اوليائش به آن راضى شده است. و آن دين عيسى بن مريم و پيامبران و رسلى است كه قبل از او بوده‏اند، و همين دين است كه پدران گذشته من به آن معتقد بوده‏اند.
من تو و او و دوستان تو را دوست مى‏دارم و از دشمن تو بيزارم. يازده امام از
__________________________________________________
 (13) در كتاب فضائل عبارت چنين است: دوستدار او همچون دوستدار خدا و محمد است و دشمن او همچون دشمن خدا و محمد است.
 (14) «ج»: حق ايشان را ادّعا مى‏كنند.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 371
فرزندان تو را دوست مى‏دارم و از دشمنشان و مخالفين آنان و از كسانى كه از آنان بيزار باشند و حقّشان را ادّعا كنند و به آنان ظلم كنند- از اوّلين و آخرين- بيزارى مى‏جويم.
سپس دست داد و با حضرت بيعت نمود «15».
نظير كتاب راهب نزد امير المؤمنين عليه السّلام‏
سپس امير المؤمنين عليه السّلام به او فرمود: كتابت را به من بده. او هم كتاب را داد.
امير المؤمنين عليه السّلام به يكى از اصحابش فرمود: برخيز با اين مرد و مترجمى پيدا كن «16» كه سخن او را بفهمد و مطالب كتاب را به زبان عربى واضح براى تو بنويسد. او هم كتاب را كه به عربى نوشته شده بود آورد «17».
وقتى آن را آورد حضرت به پسرش امام حسن عليه السّلام فرمود: پسرم، كتابى را كه به تو سپرده بودم بياور. حضرت آن را آورد. امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: پسرم تو اين كتاب را بخوان، و تو اى فلانى- كه اظهار نادانى مى‏كنى- در نسخه اين كتاب نگاه كن كه دستخط من و املاء پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است.
امام حسن عليه السّلام كتاب را خواند. حتى يك حرف مخالف آن نبود و تقديم و تأخيرى هم در كلمات نداشت گوئى يك شخص براى دو نفر املاء كرده است!
عكس العمل جريان راهب در لشكر امير المؤمنين عليه السّلام‏
سپس امير المؤمنين عليه السّلام حمد و ثناى الهى بجا آورد و فرمود: «سپاس خدايى را كه اگر مى‏خواست امّت اختلاف نمى‏كردند و متفرّق نمى‏شدند. شكر خدائى را كه مرا به فراموشى نسپرده و امر مرا رها نكرده است «18» و ياد مرا نزد خود و دوستانش خاموش‏
__________________________________________________
 (15) «ب» و «د»: دست امير المؤمنين عليه السّلام را گرفت و بيعت كرد. در كتاب فضائل چنين است: اينجا بود كه امير المؤمنين عليه السّلام دست مباركش را پيش برد و با او بيعت كرد.
 (16) «الف»: حاضر كن.
 (17) يعنى رفت و مترجمى پيدا كرد و آن را به عربى ترجمه كرد و بعد آورد.
 (18) «ج»: امر مرا كوچك نكرده است. در كتاب فضائل: امر مرا ضايع نكرده است.
                        أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 372
نكرده در زمانى كه ياد دوستان شيطان و حزبش را كوچك و خاموش كرده است «19».
سليم مى‏گويد: از اين جريان، شيعيان امير المؤمنين عليه السّلام كه حاضر بودند خوشحال شدند و شكر بجا آوردند. از سوى ديگر موجب ناراحتى بسيارى از كسانى كه اطراف آن حضرت بودند «20» شد، بطورى كه اثر ناراحتى در صورتشان و رنگهايشان پيدا بود.
روايت از كتاب سليم:
1. منهاج الفاضلين (نسخه خطى): ص 228.
2. بحار: ج 15 ص 236.
3. بحار: ج 38 ص 54.
4. اثبات الهداة: ج 1 ص 204 ح 132.
5. اثبات الهداة: ج 1 ص 658 ص 841.
6. مدينة المعاجز: ص 83 شماره 208.
روايت با سند به سليم:
1. غيبت نعمانى: ص 48.
2. ارشاد القلوب: ج 2 ص 298.
3. فضائل شاذان: ص 142.
4. كتاب الروضة: ص 24.
__________________________________________________
 (19) «ج»: ياد مرا نزد خود و دوستانش كوچك نكرده آنگاه كه ياد من نزد دوستان شيطان و حزبش كوچك و خاموش شده است.
 (20) در كتاب فضائل: بسيارى از معاندين كه در اطراف او بو